Elif Aydoğdu Ağatekin’in “Monolog” başlıklı sergisi 13 Ağustos-1 Eylül tarihleri arasında Bodrum Dibeklihan Kültür ve Sanat Köyü Erdinç Bakla Sanat Galerisi’nde izlendi. Sanatçı bu sergisinde geçmiş zamanın yükünü, çoktan unuttuğu çocukluğunu, geçmişle bugün arasında kalmışlığını kendi iç sesi aracılığıyla izleyenlere duyurdu.
“Geçmiş zamanın yükü altında, yaşamaktan keyif almayı unuttuk. Yıllardır esen neşesiz, hoyrat, kirli ve asaletsiz soğuk rüzgâr, güzel bahçemizin tüm çiçeklerini soldurdu. İçinde kaldığımız bu çok katmanlı kuşatmanın iklimi bizi öyle öfkeli, öyle bölünmüş, öyle kırgın, öyle güvensiz yaptı ki hem üşüyor hem de korkuyoruz. Her gün daha çok içimize kapanıyor, göç etmeye mi uzaklaşmaya mı ihtiyacımız olduğunu anlamaya çalışıp, daha da kendimize saklanıyoruz. Sessiz ve yalnız yığınlarız artık, susmaktan taş olduk, konuşamıyoruz… Monolog, bu sessizliğin içinde; beni anne şefkati gibi saran yalnızlığımı, anlamsız yorgunluğumu ve çelişkilerimi anlatan iç sesler kurgusu. Monolog, çoktan unuttuğum çocukluğumla, geçmişi bırakamama arasında kalma halim... Çekip gitmek isterken her seferinde sabır dağının ardındaki o küçük evin huzuruna geri dönerken kendimi bulmam… Bilsem de anlamsızlığını inadına dik dik bakmam, dağılsam da dik durmaya çalışmam… Monolog; uyku sorunları, onlarca karalanmış defter, keşkeler, ihtimaller ve eksik kalınanlar arasında bekleyerek geçmiş günlerimi, aylarımı, yıllarımı anlatan iç seslerimden oluşan bir seçki… Bu kez o iç sesi anlatmak için şekillendirdim seramiklerimi, ördüğüm duvarların ardında aslında kimsenin olmadığını hayal ettim sonunda. Açıp pencerelerimi havalandırarak hayatımı, kuşların pencereme konduğu ve güzel haberler getirdiği günleri diledim... Artık güneş baharı getirsin, bahçemdeki çiçekler açsın, güzel bir şey olsun diye…”
Elif Aydoğdu Ağatekin
댓글